top of page
11062b_4abfec505b3648768e2469bca3781a3c~

Over mij

Wie ben ik?

Ik ben Noortje Emmerink (1982)

Ik woon samen met mijn man en drie kinderen in Bergen op Zoom en ik ben bezield holistisch (kinder)therapeut en coach. 

 

Van kinds af aan ben ik al gefascineerd door menselijk gedrag. Ik ben een observeerder, een zoeker en ik wil graag weten hoe iets in elkaar zit en waarom dat zo is. En vooral: waarom doen mensen wat ze doen? Wat maakt dat mensen zijn zoals ze zijn? Wat is jouw verhaal? 

 

Laat ik je eerst mijn verhaal vertellen. 

laughing woman
fashion sketch art supplies

Qua studie heb ik eerst mijn creatieve kant de ruimte gegeven. Vrij naïef, maar met volle overtuiging bedacht ik: “als ik dan straks mag gaan studeren en werken, dan ga ik iets doen wat ik leuk vind; dan word ik modeontwerpster!” In gedachten zag ik mezelf al tekenend mijn dagen doorbrengen en zo de kost verdienen.

Zo gezegd, zo gedaan. Ik stortte me in de wereld van de mode en werd aangenomen op de modeacademie in Amsterdam.

 

Een keiharde leerschool, bleek achteraf. En niet helemaal wat ik ervan verwachtte. Maar ik mocht niet stoppen van mezelf. Ik had namelijk geen idee wat ik anders zou gaan doen. Puur op doorzettingsvermogen behaalde ik mijn diploma. Ruim tien jaar in de mode-industrie in Antwerpen en Brussel volgden.

 

In mijn werk slaagde ik uitstekend, maar echt gelukkig was ik niet. De realiteit bleek minder romantisch. Was dit het nu? Er ontbrak iets, maar ik wist niet wat, laat staat dat ik wist hoe ik het zou kunnen veranderen. Dus ook in mijn werk ging ik door. Opgeven was immers iets wat ik niet deed.

Een onvermijdelijke burn-out volgde.​

 

Ik bezocht een psycholoog en een osteopaat en verslond stapels zelfhulp -en psychologieboeken. Ik pakte mijn yogalessen weer op, waar ik tijdens mijn studie mee was begonnen. Mindfulness -en meditatiecursussen volgden. Ik deed ontzettend hard mijn best om te herstellen van mijn burn-out.

De ironie hiervan ontging mij op dat moment nog volledig.

 

Maar goed, de eerste stappen op het pad van zelfontwikkeling werden gezet. Ik experimenteerde met een blog, fotografie, interieur en het verkopen van zelfgemaakte artikelen. Zoekende naar wat het dan wel was voor mij. Stap voor stap herstelde ik van mijn burn-out.

Een grote wens kwam uit: ik was zwanger van onze dochter!

Tsja, dan kon ik niet meer blijven aanrommelen, dus ik solliciteerde op een “echte” baan. Terug in de mode… Ik had overwogen om psychologie te gaan studeren, maar allerlei overtuigingen weerhielden mij hiervan. Ik ging terug in loondienst en terug naar wat ik kende, maar ditmaal wel op mijn voorwaarden.

 

Mijn geluk kon niet op; binnen twee jaar volgde ons tweede kind.

Omstandigheden maakten het onmogelijk om na mijn verlof terug aan het werk te gaan. Onze lieve zoon huilde ontzettend veel en was niet klaar voor een oppas op het moment dat mijn verlof ten einde liep. De knoop werd doorgehakt; ik ging (voorlopig) niet meer terug aan het werk. De ratrace vonden mijn man en ik het niet waard en financieel gezien was de meest logische keuze dat ik thuis zou blijven voor de kinderen.

Het gaf ons de rust en de structuur die binnen ons gezin nodig was.

 

We waagden nogmaals de sprong en drie jaar later was ons gezin compleet met nog een zoon.

En deze jaren thuis met drie jonge kinderen… Het zijn de intensiefste, verwonderlijkste, meest confronterende, moeilijkste, mooiste, meest verrijkende en meest transformerende jaren uit mijn leven tot nu toe geweest.

Ik ben mezelf keihard tegengekomen en had maar liefst drie spiegels (nodig) die mij elk op hun eigen wijze iets over mezelf vertelden, waardoor ik daadwerkelijk los begon te komen van wat o.a. had geleid tot die burn-out van inmiddels twaalf jaar geleden.

 

In de jaren als thuis-blijf-moeder heb ik wederom boeken en cursussen verslonden. Ditmaal over opvoeding, emoties, communicatie, de ontwikkeling van het kinderbrein en bijzondere eigenschappen bij kinderen.

Op zoek naar antwoorden over hen en ondertussen leerde ik meer en meer over mezelf.​

palo santo and kristals in a bowl
balancing rocks

En toch... Ik miste iets op mijn pad van zelfontwikkeling en in de hulp die ik zocht voor ons gezin. Ik zocht naar een ander niveau. Een andere ingang. Een andere laag. Voorbij de cognitie.

 

Uiteindelijk vond ik dit in de holistische visie. Nu hield niets of niemand mij nog tegen om een studie te gaan volgen en mij om te scholen! 

 

Mede dankzij de prachtige methodieken die ik in de opleiding tot holistisch kindertherapeut heb mogen aanleren en heb kunnen toepassen op mezelf en in ons gezin, kwam ik tot de kern. Een ware verrijking en precies wat ik altijd zocht, maar tot nog toe niet gevonden had. 

 

Met behulp van de nieuwe tools die ik aangereikt kreeg, hebben de spiegels van mijn kinderen mij dieper laten dalen, verder laten kijken, opnieuw leren voelen en dichter naar mijn eigen kern gebracht dan wie of wat dan ook.​ 

shadow of leaves on a wall

Voordat ik moeder werd, was ik mij dankzij therapie bewust van mijn patronen en overtuigingen. Ik wist wat ik deed en begreep welk patroon of welke overtuiging daaraan ten grondslag lag. Maar dit weten bracht me niet verder (het zorgde er eigenlijk voor dat ik mezelf continu afstrafte, want ik wist immers toch beter…).

Iets weten en begrijpen maakt niet dat je daarmee ook zomaar je gedrag kunt veranderen, of dat je het dan los kunt laten. Tot mijn grote frustratie ;)​ 

 

Met systemisch werk, opstellingen en energetisch werk ben ik de lagen onder de patronen één voor één gaan afpellen, aankijken en doorvoelen. Een proces waarin werkelijke transformatie schuilt. Een proces dat nog altijd gaande is en nooit af zal zijn, zo realiseer ik mij nu.

 

De weg naar helemaal jezelf zijn is de weg naar binnen. Van je hoofd, naar je hart, naar je buik. Eerst omarmen en doorvoelen. Daarná kun je pas loslaten. Sterker nog, als je het eenmaal hebt toegelaten, hoeft je niet eens meer zo hard je best te doen om het los te laten. Het laat jou los! En ja, dit vergt moed. En je hoeft dit niet alleen te doen. 

 

Hierover ben ik ongelooflijk gepassioneerd.

En daarin sta ik jou en je kind graag bij als je dat wilt.​

Met zachtheid, begrip, aanmoediging en liefdevolle daadkracht.

 

Je bent van harte welkom.

Liefs, Noortje

"Als je de stenen op je weg niet opruimt, struikelen je kinderen erover"

 

Surinaams spreekwoord

Vragen? Afspraak maken?

Neem contact op

  • LinkedIn
  • Instagram

Dank voor je (aan)vraag!

bottom of page